decretum_laudis

Różnice

Różnice między wybraną wersją a wersją aktualną.

Odnośnik do tego porównania

Nowa wersja		 Poprzednia wersja
decretum_laudis [2021/02/26 10:52] – utworzono zkhuberdecretum_laudis [2022/06/23 21:39] (aktualna) – edycja zewnętrzna 127.0.0.1
Linia 1: Linia 1:
 ==== “Decretum Laudis” (25 lutego 1888) ==== ==== “Decretum Laudis” (25 lutego 1888) ====
    
 +|{{ :dehon_doc:images:decretum-laudis-p1-scaled.jpg?200 |}}|{{ :dehon_doc:images:decretum-laudis-p2-scaled.jpg?200 |}}|
 W grudniu 1886 ojciec Dehon inicjuje zabiegi niezbędne do papieskiego zatwierdzenia swego instytutu. Zgodnie z ówcześnie panującym prawem, musiał skompletować przede wszystkim dokumentację, które świadczyłaby o istnieniu, działaniu i reputacji zgromadzenia, mianowicie Konstytucje, statuty poszczególnych domów zgromadzenia, dossier dotyczące jego członków oraz listy polecające od ordynariuszy diecezji, na terenie których Zgromadzenie znaczyło swą obecność i działalność. Takich referencji od kardynałów, arcybiskupów i biskupów udało się zebrać o. Dehonowi aż 27. Po zbadaniu dokumentów, wobec pozytywnej odpowiedzi św. Oficjum, Święta Kongregacja ds. Biskupów i Zakonników promulgowała dokument, zwany “Dekretem pochwalnym”, który otwierał drogę do ostatecznego papieskiego zatwierdzenia. Był dla Zgromadzenia znakiem nadziei, że po okresie zawirowań i niepewności, nowa sytuacja kanoniczna pomoże się pomyślnie i spokojnie rozwijać. W grudniu 1886 ojciec Dehon inicjuje zabiegi niezbędne do papieskiego zatwierdzenia swego instytutu. Zgodnie z ówcześnie panującym prawem, musiał skompletować przede wszystkim dokumentację, które świadczyłaby o istnieniu, działaniu i reputacji zgromadzenia, mianowicie Konstytucje, statuty poszczególnych domów zgromadzenia, dossier dotyczące jego członków oraz listy polecające od ordynariuszy diecezji, na terenie których Zgromadzenie znaczyło swą obecność i działalność. Takich referencji od kardynałów, arcybiskupów i biskupów udało się zebrać o. Dehonowi aż 27. Po zbadaniu dokumentów, wobec pozytywnej odpowiedzi św. Oficjum, Święta Kongregacja ds. Biskupów i Zakonników promulgowała dokument, zwany “Dekretem pochwalnym”, który otwierał drogę do ostatecznego papieskiego zatwierdzenia. Był dla Zgromadzenia znakiem nadziei, że po okresie zawirowań i niepewności, nowa sytuacja kanoniczna pomoże się pomyślnie i spokojnie rozwijać.
- 
    
 +\\
 === Decretum Laudis (Inter vepres) === === Decretum Laudis (Inter vepres) ===
  
Linia 18: Linia 17:
 Fr. Luigi, Vesc. di Callinico, Sekretarz. Fr. Luigi, Vesc. di Callinico, Sekretarz.
  
-  
  
-Hymn pochwalny: “Te Deum”+---- 
 + 
 + 
 +**Hymn pochwalny: “Te Deum”**
  
-Ciebie, Boga wysławiamy, Tobie, Panu wieczna chwała,+Ciebie, Boga wysławiamy, Tobie, Panu wieczna chwała,\\
 Ciebie, Ojca niebios bramy, Ciebie wielbi ziemia cała. Ciebie, Ojca niebios bramy, Ciebie wielbi ziemia cała.
  
-Tobie wszyscy aniołowie, Tobie moce i niebiosy,+Tobie wszyscy aniołowie, Tobie moce i niebiosy,\\
 Heruby, serafinowie ślą wieczystej pieśni głosy. Heruby, serafinowie ślą wieczystej pieśni głosy.
  
-Święty, Święty, nad Świętymi, Bóg Zastępów, Król łaskawy,+Święty, Święty, nad Świętymi, Bóg Zastępów, Król łaskawy,\\
 Pełne niebo z kręgiem ziemi, Majestatu Twojej sławy. Pełne niebo z kręgiem ziemi, Majestatu Twojej sławy.
  
-Apostołów Tobie rzesza, chór Proroków pełen chwały,+Apostołów Tobie rzesza, chór Proroków pełen chwały,\\
 Tobie hołdy nieść pośpiesza Męczenników orszak biały. Tobie hołdy nieść pośpiesza Męczenników orszak biały.
  
-Ciebie poprzez okrąg ziemi, z głębi serca ile zdoła,+Ciebie poprzez okrąg ziemi, z głębi serca ile zdoła,\\
 Głosy ludów zgodzonymi, wielbi święta pieśń Kościoła. Głosy ludów zgodzonymi, wielbi święta pieśń Kościoła.
  
-Niezmierzonej Ojca chwały, Syna Słowo wiekuiste,+Niezmierzonej Ojca chwały, Syna Słowo wiekuiste,\\
 Z Duchem wszechświat wielbi cały, Królem chwały Tyś, o Chryste. Z Duchem wszechświat wielbi cały, Królem chwały Tyś, o Chryste.
  
-Tyś Rodzica Syn z wiek wieka, by świat zbawić swoim zgonem,+Tyś Rodzica Syn z wiek wieka, by świat zbawić swoim zgonem,\\
 Przyoblókłszy się w człowieka, nie wzgardziłeś Panny łonem. Przyoblókłszy się w człowieka, nie wzgardziłeś Panny łonem.
  
-Tyś pokruszył śmierci wrota, starł jej oścień w męki dobie+Tyś pokruszył śmierci wrota, starł jej oścień w męki dobie\\
 I rajskiego kraj żywota otworzyłeś wiernym sobie. I rajskiego kraj żywota otworzyłeś wiernym sobie.
  
-Po prawicy siedzisz Boga, w chwale Ojca, Syn Jedyny,+Po prawicy siedzisz Boga, w chwale Ojca, Syn Jedyny,\\
 Lecz gdy zagrzmi trąba sroga, przyjdziesz sądzić ludzkie czyny. Lecz gdy zagrzmi trąba sroga, przyjdziesz sądzić ludzkie czyny.
  
-Prosim, słudzy łask niegodni, wspomóż, obmyj grzech co plami,+Prosim, słudzy łask niegodni, wspomóż, obmyj grzech co plami,\\
 Gdyś odkupił nas od zbrodni drogiej Swojej Krwi strugami. Gdyś odkupił nas od zbrodni drogiej Swojej Krwi strugami.
  
-Ze Świętymi w blaskach mocy wiecznej chwały zlej nam zdroje,+Ze Świętymi w blaskach mocy wiecznej chwały zlej nam zdroje,\\
 Zbaw o Panie, lud sierocy, błogosław dziedzictwo swoje. Zbaw o Panie, lud sierocy, błogosław dziedzictwo swoje.
  
-Rządź je, broń po wszystkie 1ata, prowadź w niebios błogie bramy,+Rządź je, broń po wszystkie 1ata, prowadź w niebios błogie bramy,\\
 My w dzień każdy, Władco co świata, Imię Twoje wysławiamy. My w dzień każdy, Władco co świata, Imię Twoje wysławiamy.
  
-Po wiek wieków nie ustanie pieśń, co sławi Twoje czyny,+Po wiek wieków nie ustanie pieśń, co sławi Twoje czyny,\\
 O, w dniu onym racz nas, Panie od wszelakiej ustrzec winy. O, w dniu onym racz nas, Panie od wszelakiej ustrzec winy.
  
-Zjaw Swą litość w życiu całym tym, co żebrzą Twej opieki:+Zjaw Swą litość w życiu całym tym, co żebrzą Twej opieki:\\
 w Tobie, Panie zaufałem, nie zawstydzę się na wieki. w Tobie, Panie zaufałem, nie zawstydzę się na wieki.
  
    
  
-Oracja końcowa+**Oracja końcowa**
  
 Módlmy się: Módlmy się:
Linia 75: Linia 76:
 ---- ----
  
-Dojście do tego dekretu nie było proste. Droga wiodła poprzez "Consumatum est" czyli czasowe zniesienie Zgromadzenia.+Dojście do tego dekretu nie było proste. Droga wiodła poprzez "Consummatum est" czyli czasowe zniesienie Zgromadzenia.
  
 W Boże Narodzenie 1883 roku, w trzy tygodnie po tym, jak Rzym zniósł Zgromadzenie, o. Dehon napisał list do swojego biskupa. List ten odsłania więcej niż tylko jego reakcję na tę tragedię, odsłania jego duszę: „Wasza Ekscelencja wie, że założyłem instytut Oblatów Najśw. Serca z jedyną intencją pełnienia woli Bożej i przynoszenia Bogu chwały (...). Obecnie nasz Pan prosi mnie o zniszczenie tego, co nakazał mi budować. Nawet przez chwilę nie mogę nosić się z najmniejszą myślą oporu. Byłoby to jawnym szaleństwem. Nie mogę powiedzieć nic innego poza moim fiat! Wie już Ksiądz Biskup, jak jest to dla mnie bolesne. Śmierć byłaby tysiąckroć lżejsza (...), Wszystko rozsypało się w kawałki i jest zniszczone: honor, zobowiązania finansowe, nadzieje - i mnóstwo innych rzeczy, których nie potrafię wyrazić. Ale cóż znaczą wszystkie te sprawy? Co gnębi mnie najbardziej, to nie  dająca się uniknąć myśl, że nasz Pan pragnął tego dzieła i ja przez moją niewierność sprawiłem, że ono upadło (...). Pozostawiam wszystko w Twoich rękach, prosząc o przebaczenie za niedoskonałości mojego posłuszeństwa w przeszłości (...). Zrobię, cokolwiek Wasza Ekscelencja nakaże w imieniu Kościoła świętego - czegokolwiek zapragnie” (L.J. Dehon, Positio super fama sanctitatis et super virtutibus, vol. 1. Roma, 1990, s. 147- 148.). W Boże Narodzenie 1883 roku, w trzy tygodnie po tym, jak Rzym zniósł Zgromadzenie, o. Dehon napisał list do swojego biskupa. List ten odsłania więcej niż tylko jego reakcję na tę tragedię, odsłania jego duszę: „Wasza Ekscelencja wie, że założyłem instytut Oblatów Najśw. Serca z jedyną intencją pełnienia woli Bożej i przynoszenia Bogu chwały (...). Obecnie nasz Pan prosi mnie o zniszczenie tego, co nakazał mi budować. Nawet przez chwilę nie mogę nosić się z najmniejszą myślą oporu. Byłoby to jawnym szaleństwem. Nie mogę powiedzieć nic innego poza moim fiat! Wie już Ksiądz Biskup, jak jest to dla mnie bolesne. Śmierć byłaby tysiąckroć lżejsza (...), Wszystko rozsypało się w kawałki i jest zniszczone: honor, zobowiązania finansowe, nadzieje - i mnóstwo innych rzeczy, których nie potrafię wyrazić. Ale cóż znaczą wszystkie te sprawy? Co gnębi mnie najbardziej, to nie  dająca się uniknąć myśl, że nasz Pan pragnął tego dzieła i ja przez moją niewierność sprawiłem, że ono upadło (...). Pozostawiam wszystko w Twoich rękach, prosząc o przebaczenie za niedoskonałości mojego posłuszeństwa w przeszłości (...). Zrobię, cokolwiek Wasza Ekscelencja nakaże w imieniu Kościoła świętego - czegokolwiek zapragnie” (L.J. Dehon, Positio super fama sanctitatis et super virtutibus, vol. 1. Roma, 1990, s. 147- 148.).
  • decretum_laudis.1614333125.txt.gz
  • ostatnio zmienione: 2022/06/23 21:34
  • (edycja zewnętrzna)